Od początku listopada rynki starają się przewidzieć, co prezydent elekt zamierza zrobić oraz co faktycznie mu się uda, (a to jest trochę nieprzewidywalne). Obserwujemy duże wahania notowań na poszczególnych sektorach, regionach czy na rynku surowców.

Na rynkach akcyjnych mamy kolejne rekordowe wskazania co utwierdza nas w przekonaniu, że to fundusze akcyjne są na teraz podstawową i preferowaną składową portfeli. Hossa rządzi na parkietach w USA i w Niemczech, nieco słabiej wyglądają inne rynki europejskie, w tym Polska.

Na przełomie trzeciego i czwartego kwartału dalej mierzymy się z mieszaną sytuacją rynkową. W reakcji na ostatnią obniżkę stóp procentowych przez FED niektóre rynki wyznaczają swoje historyczne szczyty, choć trzeba przyznać, że raczej w symbolicznej skali (S&P czy DAX).

Trudno obecnie spiąć całą sytuację rynkową i gospodarczą. Oczywiście, to w jaki sposób rynek pozbierał się po przecenie z początku miesiąca robi wrażenie. Z jednej strony świadczy to o jego sile, a z perspektywy czasu można stwierdzić, że spadek głównego indeksu o 10% był okazją do zwiększenia zaangażowania.

Rynek nieco postraszył w ostatnich dniach, ale w sumie wpisuje się w sezonowość, gdzie z końcem lipca lubi przyjść wyraźna korekta. Do tego wzrosty trwają już istotnie długo, a różnego rodzaju wskaźniki rynkowego sentymentu wskazują wyraźne wykupienie. Można znaleźć wiele argumentów zarówno za kontynuacją hossy, jak i za korektą.

Strumień danych makroekonomicznych, jak i tych rynkowych nie podpowiada łatwych rozwiązań. Dane gospodarcze są mieszane, co rzutuje na zmienność prognoz co do stóp procentowych, a główne indeksy są ciągnięte na nowe szczyty przez kilka spółek. Cały ruch wzrostowy jest już zaawansowany, bo przypominamy, że zaczął się w październiku 2022 roku.

Po kwietniowej korekcie portfele modelowe F-Trust weszły na nowe tegoroczne szczyty. Pozycjonujemy je zgodnie z przyjętą tezą, że czas na risk on jest właśnie teraz. W każdym profilu mamy maksymalne zaangażowanie w części ryzykownej, w której krok po kroku swój udział zyskują również fundusze z rynku surowcowego.

Ostatnie tygodnie to korekta rynkowa napędzana napięciami geopolitycznymi oraz przeszacowywaniem ścieżki stóp procentowych na rynku amerykańskim. Oczekiwaliśmy jej nieco wcześniej, ale nadeszła na przełomie marca oraz kwietnia i skutecznie schłodziła wiele rynków akcyjnych.

Przekonanie o tym, że w najbliższym kwartale lub dwóch nastąpi korekta rynkowa w badaniu JP Morgan wśród swoich klientów wynosi 82%. Również przewaga byków nad niedźwiedziami, tzw. Bull/Bear Ratio, już drugi tydzień utrzymuje się na poziomie ponad 4. Nasze oczekiwania dotyczące tej korekty spełniły się, ale w umiarkowanym stopniu.

Tematem numer jeden jest obecnie potencjalna korekta. Argumentów za jej pojawieniem się jest dużo. Warto tu wymienić istotne wzrosty rynków w tym roku, ale też w grudniu ubiegłego roku oraz wysoki poziom indeksów nastrojów inwestorów i wykupienia na wielu wskaźnikach rynkowych.

Nasze pozytywne nastawienie do ryzyka po stronie funduszy akcyjnych oraz dłużnych korporacyjnych w części dłużnej na ten rok czas wdrożyć w życie wraz ze strategią „buy the dip”, o której pisaliśmy w tegorocznych materiałach. Zwiększamy zatem udział części akcyjnej w portfelach.

W grudniu warto podsumować wyniki portfeli i sprawdzić, które tezy inwestycyjne były trafione, a które mniej. Na początek trzeba odnotować dobre wyniki funduszy dłużnych długoterminowych, które dominowały w naszych portfelach od lipca ubiegłego roku.

Ostatnia szansa na zmiany przed końcem roku oraz spojrzenie na to, jakie wyniki udało się uzyskać do tej pory. Najlepszym pomysłem okazało się trzymanie rodzimego rynku akcji, który sukcesywnie dokładaliśmy już od stycznia.

Istotnym wydarzeniem w wielu wymiarach okazały się wybory parlamentarne w Polsce. Wspominamy o tym, bo również w kontekście rynkowym można było zobaczyć wyraźne reakcje.

Od dwóch miesięcy mamy na rynku korektę, która była wyczekiwana i wpisana w historyczne dane o sezonowym zachowaniu się rynków. Przychodzi zatem czas, aby podjąć jakieś decyzje.

Obecna korekta wpisuje się w historyczną sezonowość. Zarówno sierpień, jak i wrzesień często charakteryzują się wyższą zmiennością na rynkach, którym towarzyszą gorsze stopy zwrotu.

W tym miesiącu czas na kolejne istotne zmiany w strukturze portfeli. Po pierwszych zmianach w maju, kiedy nieco skróciliśmy ekspozycję na ryzyko stopy procentowej, w czerwcu zrobiliśmy pauzę.

Sektor usług zaczyna słabnąć, co pokazują ostatnie szybkie odczyty PMI w Strefie Euro i w USA. Jak wielokrotnie pisaliśmy, to one w ostatnich kwartałach trzymały odczyty danych „ponad wodą”.

Rynki akcji rosną, ale z niezbyt ciekawym udziałem spółek w tych wzrostach. Trzeba się przyjrzeć głębiej, żeby wyłuskać ciekawe tematy inwestycyjne. Te większe zagregowane grupy rynków jak np. globalne rynki wschodzące nie pokazują już takiego obrazu.

Wszystko wskazuje na to, że sytuacja gospodarcza w USA i w Europie, zwłaszcza gdy mówimy o sektorze przemysłowym, w nadchodzących kwartałach się pogorszy. Rynek oczekuje również dalszego spowolnienia zysków w tym roku, ale także ich wyraźnego odbicia w kolejnym. Być może właśnie ta świadomość, że po recesji szybko nadejdzie wyraźne odbicie pozwala rynkom na utrzymywanie stosunkowo wysokich wycen i nie dyskontowania krótkotrwałego spadku zysków.

Nie jest łatwo obecnie odnaleźć się w gąszczu danych, komunikatów i sygnałów rynkowych. Na przykład w sprawie polityki monetarnej w USA co innego mówi i podkreśla szef amerykańskiego banku centralnego, a co innego sugerują wyceny rynkowe przyszłego poziomu stóp procentowych. Prezes w swojej retoryce nie wyklucza dalszych podwyżek i stanowczo ucina plotki o możliwych obniżkach jeszcze w tym roku, podczas gdy rynek bardzo wyraźnie wycenia obniżki w skali 50 punktów bazowych już w drugiej połowie roku.

Jesteśmy obecnie w fazie korekty. Co ciekawe, w naszych portfelach korekcie najbardziej ulegają fundusze dłużne. Wszystko można wiązać z rosnącymi oczekiwaniami dotyczącymi poziomu stóp procentowych w USA, a także pewną awersją do ryzyka związaną z oczekiwaną eskalacją działań w Ukrainie.

Wyjątkowo udany początek roku na rynkach, tak akcji, jak i obligacji. Co istotne, surowce również zaczęły drożeć, w szczególności metale przemysłowe. Sytuacja wydaje się jednak dalej patowa. Z jednej strony wszelkiej maści wskaźniki wyprzedzające jednomyślnie wskazują na recesję, a z drugiej strony mamy argument, że otwarcie się gospodarki chińskiej istotnie wpłynie na pobudzenie popytu.

W obliczu najbardziej spodziewanej recesji w historii pozostajemy istotnie niedoważeni po stronie akcyjnej. Szansy upatrujemy po stronie dłużnej, w oczekiwaniu na istotne spadki poziomu inflacji, w głównej mierze za oceanem, a następnie, kilka miesięcy później, w Europie. Przy takim scenariuszu pod zwiększonym ryzykiem znajdą się sektor energetyczny i dolar amerykański.

Trudny czas do budowania czy przebudowywania portfeli. Standardowe portfele stworzone z akcji i obligacji w różnych proporcjach to przecież cały sektor oszczędności emerytalnych i to w ujęciu globalnym. Niestety, w tym roku te wszystkie portfele są istotnie pod kreską.

Trudny czas do budowania czy przebudowywania portfeli. Standardowe portfele stworzone z akcji i obligacji w różnych proporcjach to przecież cały sektor oszczędności emerytalnych i to w ujęciu globalnym. Niestety, w tym roku te wszystkie portfele są istotnie pod kreską.

Po wakacyjnym odbiciu na rynkach akcji nie ma już śladu, zatem trend spadkowy pozostaje w grze. Dla nas istotniejsze jest to co dzieje się na rynku długu skarbowego, bo to właśnie ten kierunek obraliśmy jako podstawę w naszych portfelach modelowych.

Ostatnie półtora miesiąca to dobry czas dla rynków i tym samym dla naszych modeli. Wyraźnie na plus zagrało stopniowe przenoszenie się na fundusze o nieco dłuższym duration.

Weszliśmy już w dezinflacyjna fazę spowolnienia gospodarczego. Widać to zarówno po danych makroekonomicznych, jak np. PMI Composite dla Strefy Euro z odczytem „recesyjnym” na poziomie 49,4 oraz po zachowaniu się rynków obligacji.

W czerwcu doświadczyliśmy wielu ciekawych wydarzeń rynkowych. Spłynęły m.in. kolejne silne odczyty inflacyjne, za którymi poszły podwyżki stóp procentowych. Mamy też coraz więcej sygnałów, że dynamiczna i globalna akcja podwyższania stóp procentowych zaczyna oddziaływać na popyt, a co za tym idzie osłabiać tempo wzrostu gospodarczego. Rynek zdaje się sygnalizować, że szczyt inflacji w ujęciu globalnym jest już za nami.

Nie był to dobry miesiąc dla portfeli modelowych. Mimo wyraźnego schłodzenia naszych modeli, w ostatnich kilku kwartałach część akcyjna dalej ciążyła. Teraz wiemy, że można było ściąć część akcyjną jeszcze bardziej. Niestety, wszechobecna w tamtym czasie „tina” (ang. – brak alternatywy dla akcji), czyli znikome rentowności na długu, zmuszała do szukania nieco na siłę potencjalnych sektorów czy rozwiązań, które mogłyby coś dołożyć do wyniku.

Nie da się ukryć, że ostatnie miesiące oraz – wszystko na to wskazuje – również kolejne nie będą tymi, które inwestorzy będą miło wspominać.

Od połowy marca widzimy dosyć wyraźne odbicie na rynkach akcyjnych. Na rynku długu obserwujemy przyspieszenie wzrostu rentowności, czyli wyprzedaż obligacji i żądanie przez rynek wyższych rentowności przy ciągle rosnącej inflacji.

Szykujemy lutowe portfele modelowe w dniu ataku Rosji na cały obszar Ukrainy. Zmaterializowało się wydarzanie o potencjalnie niskim ryzyku wystąpienia, ale o ogromnym wpływie. Stawianie prognoz w tym momencie jest obarczone ogromnym ryzykiem. Wojna jest nieprzewidywalna, zatem przede wszystkim obecnie nie warto podejmować dodatkowego ryzyka.

Niezbyt przyjemny początek roku dla inwestorów. Do spadających wycen mniejszych spółek dołączyły też główne indeksy ze swoimi „big techami” w składzie. skaźniki sentymentu wśród inwestorów zaczęły wskazywać obszary strachu, niektóre doszły już nawet do poziomów bliskich marcowi 2020 roku.

Kończymy kolejny już rok, który był wymagający dla inwestorów. Wiele niejednoznaczności, zaskoczeń i pułapek inwestycyjnych. Na polskim rynku największą chyba pułapką okazały się fundusze dłużne długoterminowe, które ze względu na dobre wyniki w ubiegłych latach skusiły wielu inwestorów o niskiej skłonności do ryzyka, by w obliczu znikającej oferty depozytów poszukać choć kilku procent zysku.

Z najnowszych ankiet dotyczących aktywności gospodarczej wynika, że firmy dalej borykają się z przerwami w dostawach, choć z innych źródeł płyną sygnały, że problem zaczyna się rozwiązywać. Ciągle jest zapotrzebowanie na nowy personel, który ma usprawnić produkcję i przygotować przedsiębiorstwa do tego, by w najbliższej przyszłości, gdy ustaną kłopoty logistyczne, można było zaspokoić popyt.

Po korekcyjnym wrześniu, pierwsza połowa października przynosi wzrosty indeksów giełdowych. Wyniki spółek są dobre, co pcha kursy w górę. Niestety szersze dane makroekonomiczne, np. rosnąca inflacja, zaczynają negatywnie wpływać na popyt konsumentów oraz nastroje w biznesie.

Na rynek zaczynają spływać korekty prognoz wzrostu PKB na bieżący i kolejny rok. Co istotne, są to korekty w dół. Powodem mają być kłopoty w podaży, wąskie gardła w łańcuchach dostaw, brak rąk do pracy, ale sygnalizuje się też kwestie popytowe, bo popyt może słabnąć ze względu na rosnące ceny dóbr konsumpcyjnych.

Na rynek zaczynają spływać korekty prognoz wzrostu PKB na bieżący i kolejny rok. Co istotne, są to korekty w dół. Powodem mają być kłopoty w podaży, wąskie gardła w łańcuchach dostaw, brak rąk do pracy, ale sygnalizuje się też kwestie popytowe, bo popyt może słabnąć ze względu na rosnące ceny dóbr konsumpcyjnych.

Na rynek zaczynają spływać korekty prognoz wzrostu PKB na bieżący i kolejny rok. Co istotne, są to korekty w dół. Powodem mają być kłopoty w podaży, wąskie gardła w łańcuchach dostaw, brak rąk do pracy, ale sygnalizuje się też kwestie popytowe, bo popyt może słabnąć ze względu na rosnące ceny dóbr konsumpcyjnych.

Na rynek zaczynają spływać korekty prognoz wzrostu PKB na bieżący i kolejny rok. Co istotne, są to korekty w dół. Powodem mają być kłopoty w podaży, wąskie gardła w łańcuchach dostaw, brak rąk do pracy, ale sygnalizuje się też kwestie popytowe, bo popyt może słabnąć ze względu na rosnące ceny dóbr konsumpcyjnych.

Na rynek zaczynają spływać korekty prognoz wzrostu PKB na bieżący i kolejny rok. Co istotne, są to korekty w dół. Powodem mają być kłopoty w podaży, wąskie gardła w łańcuchach dostaw, brak rąk do pracy, ale sygnalizuje się też kwestie popytowe, bo popyt może słabnąć ze względu na rosnące ceny dóbr konsumpcyjnych.

Wśród tematów gospodarczych dominuje kwestia inflacji, a właściwie jej charakteru. Od tego czy jest ona trwała czy przejściowa zależy wiele wyborów inwestycyjnych.

Możemy spojrzeć na ostatnią korektę już z pewnej perspektywy, bo jest z nami od ponad miesiąca. Najwyraźniej dotknęła ona rynki z dużym udziałem spółek wzrostowych, sektora IT czy ogólnie rzecz ujmując spółek o najwyższym momentum rynkowym, czyli tych, które najwyraźniej zyskiwały w ostatnim czasie.

Kończymy drugi miesiąc roku, w którym wszyscy pokładamy nadzieję na powrót do normalności. Jeśli idzie o stopy zwrotu, to są one nadzwyczaj dobre. Wiele rynków wykazuje sygnały wykupienia, a i wśród inwestorów często słychać głosy, że „nie można bez końca rosnąć”.

Przełom roku okazał się niezwykle udany dla naszych portfeli modelowych. Na rynkach akcyjnych panują euforyczne nastroje, choć – jak od dłuższego czasu sygnalizujemy – obserwujemy przetasowania sektorowe i regionalne.

Kolejny udany miesiąc na rynkach. O sile obecnych tendencji świadczą m.in. reakcje rynków na złe wiadomości. Informacje o nowej, bardziej zaraźliwej mutacji koronawirusa spowodowały jedynie jednodniowe spadki i rynek szybko wrócił na wcześniejsze poziomy.

W ciągu ostatniego miesiąca rynki akcyjne zaliczyły zjazd związany z pogarszającymi się danymi o zakażeniach i wprowadzanymi na szeroką skalę ograniczeniami, by następnie wejść w dynamiczne odbicie, które napędzane było informacjami o pozytywnych wynikach kolejnej fazy testów szczepionek na wirusa SARS-CoV-2. Wielu inwestorów odczuła na własnym portfelu jak zwiększyła się zmienność na rynku, gdyż w jednej chwili zmienił się sentyment w stosunku do spółek, które korzystały na obecnej pandemicznej sytuacji, a spółkami z tradycyjnych sektorów gospodarki.

Weszliśmy w ostatni kwartał tego szczególnego roku. Jednocześnie mamy okres publikacji wyników przez spółki, które na pewno dadzą więcej informacji na temat kondycji gospodarki. Nie będzie to jednak spokojny okres dla inwestorów. O zmienność na pewno zadba prezydent Trump i końcówka kampanii wyborczej w USA, a także wprowadzane lokalne restrykcje związane z drugą falą epidemii. Dane gospodarcze wyglądają dobrze, w szczególności przemysłowe. Zdecydowanie mocniej pod względem gospodarki, jak i liczby zakażeń wyglądają Chiny.

Można powiedzieć, że „w końcu” doczekaliśmy się korekty. Powodów do tego, by na giełdach zagościły spadki jest dużo. Na rynkach jednak dominuje narracja o trudnościach z uchwaleniem pakietu fiskalnego w amerykańskim Kongresie. W Europie odbicie gospodarcze złapało zadyszkę, w szczególności w sektorze usług. Niewątpliwie ma na to wpływ coraz bardziej widoczna druga fala zakażeń i ryzyko ponownego, jakiegoś rodzaju lockdownu.

W ostatnim czasie dużo pisaliśmy o dolarze. Zmiana kierunku na jego notowaniach niesie za sobą wiele skutków na innych aktywach. Po silnym ruchu w czerwcu i lipcu, ostatnie tygodnie przynoszą nieco uspokojenia. Dzieje się to w ważnych technicznie miejscach. Dolar przebił dziewięcioletnią linię trendu wzrostowego i lekka korekta tych spadków nie powinna dziwić. Póki co jej umiarkowana siła nieco zaskakuje, co może potwierdzać mocne nastawienie inwestorów przeciw amerykańskiej walucie i skutkować za chwilę kolejną falą spadkową.

Coraz więcej pozytywnych sygnałów z gospodarek pokazuje, że giełdowe odbicie miało swoje uzasadnienie. Motorami indeksów są spółki technologiczne i medyczne, które korzystają na zmianach zachowań konsumenckich i cyfryzacji wszelkich usług i procesów. Gdzieś za tymi gwiazdami obecnej hossy są spółki z branży turystycznej, czy tzw. starej ekonomii, gdzie niestety tak różowo już nie jest.

Oswojenie z wirusem postępuje. Dynamika zakażeń przyspieszyła, ale to nie przeszkadza postępującemu otwieraniu gospodarek i poprawie nastrojów. Wskaźniki PMI wyraźnie nabierają kształtu litery V, pytanie czy wzrost gospodarczy wyrysuje podobny schemat. Na taki scenariusz wskazują indeksy giełdowe, ale też np. notowania miedzi.

Kolejny miesiąc odreagowywania marcowej wyprzedaży za nami. Rozjazd między obrazem płynącym z realnej gospodarki, a tym pisanym na rynkach akcyjnych jeszcze bardziej się powiększa. Sytuację pandemiczną w ujęciu globalnym obrazują następująca informacja z 21 maja br. – ponad 106 tysięcy nowych zakażeń, co jest najwyższym wskazaniem od początku epidemii.

Przyszedł czas by przyjrzeć się prowadzonym portfelom funduszy inwestycyjnych. Ostatnie tygodnie przyniosły wyraźne odreagowanie, co pozwoliło odrobić część strat z marca. Naszym zdaniem jest to dobry moment by przygotować portfel inwestycyjny na kolejne miesiące. Skala odreagowania na rynkach akcyjnych robi wrażenie, w szczególności, że towarzyszą jej diametralnie odmienne dane makroekonomiczne. Co ważne, również wskaźniki wyprzedzające, np. PMI sugerują, że skala spadku aktywności gospodarczej jest ogromna, co może oznaczać, że kwietniowe dane będą jeszcze gorsze.

W poprzednim miesiącu, gdy epidemia koronawirusa się dopiero zaczynała, pisałem o dwóch skrajnych scenariuszach. Jak już wiemy, ten pozytywny się niestety nie zmaterializował i wkraczamy w scenariusz recesyjny. Prognozy obarczone są obecnie dużym błędem, ale ich znakomita cześć sugeruje zjazd w drugim kwartale tego roku znacznie poniżej dołka po poprzednim kryzysie z 2009 roku, a roczny spadek będzie większy nawet od wielkiego kryzysu z lat trzydziestych. Prognoza przedstawiona przez Schroders sugeruje globalny spadek dynamiki PKB do -3,1% rok do roku, ale warto zaznaczyć, że poszczególne gospodarki spadną jeszcze bardziej, np. prognoza dla Niemiec sięga aż -6.5%.

Wyniki od początku roku są imponujące tak bardzo, że każdy doświadczony inwestor wie, że taka dynamika wzrostów nie trwa wiecznie. Tym razem korektę zawdzięczamy pojawieniu się wirusa we Włoszech, a otwarte granice i wysoka mobilność Europejczyków mogą łatwo rozprzestrzenić epidemię na cały kontynent. Możliwe są dwa skrajnie różne scenariusze. Jeden dobry, mówiący, że za miesiąc nikt już o koronawirusie nie będzie pamiętał, a drugi, zły, że jego skutki dosyć istotnie odbiją się na aktywności gospodarczej już nie tylko w Azji, ale i w Europie. Najbliższe tygodnie pokażą, którą drogą wirus podążył. Wysokie wzrosty, które widzimy w portfelach od początku roku zachęcają nas do tego, by część zysków zrealizować i przybrać nieco mniej agresywne podejście. W każdym z portfeli przesuwamy część kapitału do funduszy dłużnych lub mieszanych, zmniejszając tym samym udział funduszy akcyjnych.

Nasze portfele modelowe dostosowane do poziomów ryzyka skończyły właśnie rok. Możemy zatem popatrzeć na ich wyniki z pewnej perspektywy i ocenić zachowanie się wycen na przestrzeni tych dwunastu miesięcy. Wyniki są zadowalające, choć należy pamiętać, że początek ubiegłego roku był wyjątkowo dobrym miejscem do wejścia na rynek akcji, niemniej cieszy ograniczona zmienność portfeli, dzięki przeważaniu części dłużnych w pierwszych trzech kwartałach 2019 roku. Przesunięcie w stronę funduszy akcyjnych w końcówce roku również dało wymierne korzyści. Z większym, choć jeszcze nie maksymalnym udziałem funduszy akcyjnych wchodzimy w kolejny rok. W tym miesiącu mało zmian, a wyniki od początku roku dają powody do zadowolenia. Choć po takich wzrostach i przy tak wysokich nastrojach inwestorów, korekta rynkowa byłaby wręcz pożądana. Dlatego pozostawiamy sobie jeszcze miejsce na zwiększanie alokacji po stronie akcyjnej.

W końcówce roku niemal dzień w dzień obserwujemy nowe rekordy indeksów w USA oraz coraz wyższe rentowności długu skarbowego. Świadczy to o przepływaniu kapitału z rynku długu na rynek akcji, co potwierdza naszą diagnozę i wskazanie Barometru F-Trust. Nieśmiało słabnie również dolar, a na rynek spływają informacje o postępach w rozmowach handlowych, a to zdecydowanie dobrze działa na giełdy z rynków wschodzących, w szczególności azjatyckich. W portfelach, które prowadzimy dla poszczególnych poziomów ryzyka kontynuujemy przeważanie funduszy akcyjnych w określonych ramach i powiększamy ekspozycje na fundusze tam inwestujące. Przełom roku oraz jak zwykle trudne do przewidzenia ryzyka polityczne mogą zafundować rynkom korektę, do której jednak warto podejść z chłodną głową, bo właściwe ożywienie gospodarcze dopiero się zaczyna.

Na początku miesiąca zdecydowaliśmy się na krok w naszym Barometrze F-Trust w kierunku fazy ożywienia. Pora zatem na drobne zmiany w strukturach naszych portfeli modelowych. Sygnały ożywienia koniunktury są póki co bardzo wczesne, ale rynki już zdają się wyceniać dalej idącą poprawę. W tle w dalszym ciągu mamy tematy Brexitu oraz potencjalnego porozumienia pomiędzy USA a Chinami, a na sentyment rynkowy dodatkowo wpływają sprawy związane z procedurą impeachmentu prezydenta Trumpa.

Przeglądając serie danych makroekonomicznych z całego świata, w nagłówkach znajdujemy słowa „spada”, „zwalnia”, „najsłabszy”. Ciągle też inwestorom, a przede wszystkim przedsiębiorcom, towarzyszą napięcia związane z Brexitem czy wojną handlową, co poniekąd staje się już nużące.